പരോള് ആദ്യപ്രദര്ശനം ജനുവരി 7 ന് തിരുവനന്തപുരത്ത്.
സ്നേഹം നിറഞ്ഞ കൂട്ടുകാര്ക്ക്,
സസ്നേഹം
സനാതനന്
സങ്കുചിതന്
സ്നേഹം നിറഞ്ഞ കൂട്ടുകാര്ക്ക്,
Posted by Sanal Kumar Sasidharan at 1:15 PM 13 comments
Labels: Movie
ഇവിടെ വായിക്കാം.
Posted by Sanal Kumar Sasidharan at 10:02 AM 0 comments
Labels: Movie
http://static.manoramaonline.com/advt/she/28Dec01/section2_article1.htm
Posted by Sanal Kumar Sasidharan at 9:16 AM 1 comments
Labels: Movie
പരോളിന്റെ ചിത്രീകരണം സമാപിച്ചു.എഡിറ്റിങ്ങ് ജോലികൾ നാളെ ആരംഭിക്കും ഏവർക്കും നന്ദി.
പരോൾ എന്ന ഹ്രസ്വചിത്രം മലയാളം ബ്ലോഗിനു സമർപ്പിക്കുന്നു.
Posted by Sanal Kumar Sasidharan at 11:54 PM 7 comments
Labels: Movie
ഉച്ചകഴിഞ്ഞ നേരം. കുളക്കടവ്
വെട്ടുകല്ലിന്റെ പടിയില് ഇരുന്ന് വെള്ളത്തിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന കണ്ണന്. അവന് ആകെ അസ്വസ്ഥനാണ്.
പടിയിറങ്ങി വന്ന് അവന്റെ അരികിലായി ഇരിക്കുന്ന അമ്മുവും വിഷ്ണുവും.
അമ്മു : “കണ്ണേട്ടന് പൂവ്വാ, അബുദാബിക്ക് ?”
കണ്ണന് : “ഞാന് എങ്ങട്ടും പൂവില്ല”
വിഷ്ണു : “അമ്മ പറഞ്ഞല്ലോ കണ്ണേട്ടന് അബുദാബിക്ക് തിരികെ പുവ്വാണെന്ന്”
കണ്ണന് : (നിയന്ത്രണം വിട്ട് എണീറ്റ് പടവിലെ വെള്ളത്തില് കാലുവീശി ചവിട്ടിക്കൊണ്ട്) “നിന്റമ്മ്യാ തീരുമാനിക്കണെ, ഞാനെവിട്യാ പൂവാന്ന്?”
അവന് വേഗത്തില് പടിചവിട്ടി കടന്നുപോയി. അമ്മുവും വിഷ്ണുവും അവന് പോയ ദിക്കിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു.
"കട്ട്! ഷോട്ട് ഓകെ!!“ സനാതനന് എന്ന ബ്ലോഗറായ സനല് ഉറക്കെ വിളിച്ചു.
ഇത് സങ്കുചിതന് എന്ന പേരില് ബ്ലോഗുന്ന കെ വി മണികണ്ഠന് തന്റെ ബ്ലോഗില് എഴുതിയ പരോള് എന്ന കഥയുടെ ടെലിഫിലിം ആവിഷ്കാരത്തിലെ ഒരു രംഗമാണ്.
കണ്ണനായി ആദിത്യയും അമ്മുവായി കല്യാണിയും വിഷ്ണുവായി അഭിജിത്തും അഭിനയിക്കുന്നു. കണ്ണന് ഗള്ഫില് വളര്ന്നകുട്ടിയാണ്. അമ്മുവും വിഷ്ണുവും കണ്ണന്റെ നാട്ടിലെ വീടിനോടു ചേര്ന്നുള്ള വീട്ടിലെ കുട്ടികളും.
കണ്ണന്റെ വേഷം കെട്ടിയ ആദിത്യ എന്ന കുഞ്ചു ക്ലൈമാക്സിലെ രംഗങ്ങളില് സ്വയം മറന്നുള്ള പ്രകടനം ആണ് കാഴ്ചവച്ചത്. പലപ്പോഴും ഗ്ലിസറിന്റെ സഹായമില്ലാതെ കണ്ണില് നിന്നും ഷോട്ടിനുശേഷവും ഒഴുകിയ കണ്ണീര് ഒളിച്ചുവയ്ക്കാന് അവന് ഒരുപാട് പരിശ്രമിക്കുന്നത് കാണാനായി. ഷോട്ടുകള്ക്ക് ശേഷം അവന് പഴയ അവസ്ഥയിലേക്ക് തിരികെ വരാന് ടൈം എടുത്തത് ഞങ്ങളെ ഒക്കെ വിഷമിപ്പിച്ചു. കഴിഞ്ഞ നാലുദിവസമായി ആദിത്യന്റെ ഉള്ളില് അടയിരുന്ന കണ്ണന് എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ (നാടിന്റെ രസങ്ങളില് മുഴുകി, ഗള്ഫിലെ യാന്ത്രികതയെ മടുപ്പോടെ നോക്കി കാണുന്ന കുട്ടി) ശക്തി അപ്പോള് എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാനായി. പരകായ പ്രവേശനത്തിനു വന്ന ഒറിജിനാലിറ്റി അതിനെ അടിവരയിടുന്നു. ഇവര് മൂവരും ആദ്യമായാണ് മൂവി ക്യാമറയുടെ മുന്നില് എത്തുന്നത് എങ്കിലും അതിന്റെ ആകുലതകള് ഇല്ലാതെ തന്നെ തങ്ങളുട കഥാപാത്രത്തെ മികച്ചതാക്കി.
മറ്റൊരു സീനില്.
വീടിന്റെ ഉള്ളില് നിന്നും ഒരു കൊടുങ്കാറ്റുപോലെ മുറ്റത്തേക്ക് പായുന്ന കണ്ണന്. അവന്റെ പിന്നാലെ ഓടിവരുന്ന മുത്തച്ഛനും അമ്മമ്മയും. വടക്കുവശത്തു കൂട്ടിയിട്ട പനയോലകള്ക്കിടയില് നിന്നും കണ്ണന് ഒരു വെട്ടുകത്തിവലിച്ചെടുത്ത് പനകള്ക്കിടയിലൂടെ പറമ്പിലേക്ക് പായുന്നു.
വടക്കുവശത്തുനിന്നും വന്ന അമ്മുവും വിഷ്ണുവും അത് കണ്ട് അന്തിച്ചു ഒരു നിമിഷം നിന്ന ശേഷം പിന്നാലെ പായുന്നു. താന് നട്ടുവളര്ത്തിയ വാഴയിലേക്കവന് പാഞ്ഞടുക്കുകയാണ്. പിന്നാലെ മറ്റുള്ളവരും. പറമ്പില് പണിയിലായിരുന്ന മാണിക്കനും വാഴയുടെ ചുവട്ടിലേക്ക് ഓടിവരുന്നു. വാഴയുടെ നെഞ്ചില് ഒരു ഭ്രാന്തുപൊലെ തലങ്ങും വിലങ്ങും വെട്ടുന്ന കണ്ണന്. മുതിര്ന്ന മൂന്നാളും ചേര്ന്ന് അവനെ വട്ടം പിടിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു.
മുത്തച്ഛന് : “എന്താ.. കണ്ണാ ഈ കാട്ടണേ“
മാണിക്യന് : “മോനിഷ്ടല്ലെങ്കില് എവിടേയ്ക്കും പോണ്ട”
നെഞ്ചത്തടിച്ച് കരഞ്ഞ് അമ്മമ്മ : എന്റെ കാര്ന്നോന്മാരെ.. എന്റെ കുട്ടിക്ക് എന്താ പറ്റിയേ?”
അവന് കുതറിയോടുന്നു.
ഈ ചിത്രത്തിന്റെ ക്ലൈമാക്സിലെ ഒരു പ്രമുഖ രംഗമാണ് സനലും കൂട്ടുകാരും ഇപ്പോള് ചിത്രീകരിച്ചത്.
ചിത്രത്തിലെ ഈ ഭാഗങ്ങള് സങ്കുചിതന് എന്ന മണികണ്ഠന് എന്ന “മണി“യുടെ വരമൊഴിയില് വിരിഞ്ഞ ശക്തമായ രംഗങ്ങളാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബ്ലോഗില് ആ പോസ്റ്റ് വായിച്ചപ്പോഴും ഇത്തരത്തില് ഒരു “അവസ്ഥ” അന്നു മനസില് എത്തിയിരുന്നില്ല. പ്രവാസിക്കുട്ടികളുടെ മനോനിലയും മാതാപിതാക്കളുടെ മാനസിക പിരിമുറുക്കവും അവസ്ഥകളും ഈ ചിത്രത്തില് വളരെ ആഴത്തില് വരച്ചുകാട്ടുന്നു.
മുത്തച്ഛനായി വിജയന് ചാത്തന്നൂരും അമ്മമ്മയായി വത്സല ബാലനും വേഷമിട്ടു. ആ തറവാട്ടിലെ കുടുംബസുഹൃത്തും പണിക്കാരനുമൊക്കെയായ മാണിക്കനു ജീവന് നല്കിയത് വിപ്ലവം ബാലന് എന്ന ബാലേട്ടനാണ്. വാഴത്തോട്ടത്തിലേക്കോടുന്ന ഈ രംഗങ്ങള് ഹാന്ഡ്ഹെല്ഡ് മൂവ്മെന്റില് എടുക്കാന് പ്ലാന് ചെയ്ത സനാതനന്റെ ചിന്തയും ആ രംഗത്തിന്റെ വേഗത്തിനൊത്ത് ക്യാമറയുമായി പിന്നാലെ പാഞ്ഞ റെജിപ്രസാദിന്റെ നീക്കവും അസലായി. മോണിറ്റര് പ്രിവ്യൂയില് അതുകണ്ടപ്പോള് ശരിക്കും ഉള്ളു നിറഞ്ഞു. സന്തോഷം അവിടെ കൂടിയിരുന്ന പലരുടെ മുഖത്തും കണ്ടു. എല്ലാം കണ്ട മണി സംതൃപ്തിയോടെ എണീറ്റ് മുണ്ടു മടക്കിക്കുത്തി.
Posted by Kumar Neelakandan © (Kumar NM) at 4:55 PM 20 comments